ویتامین D برای تشکیل، رشد، و ترمیم استخوان‌ها و برای جذب طبیعی کلسیم و عملکرد ایمنی لازم می‌باشد؛ ویتامین D عمدتاً از طریق قرار گرفتن پوست در معرض تابش فرابنفش موجود در نور خورشید به‌دست می‌آید، اما می‌توان آن را با مصرف برخی از مواد غذایی و مکمل‌های غذایی هم به‌دست آورد.
برخی از مطالعات حاکی از آن است که مصرف مقدار بیشترین ویتامین D در مواد غذایی و یا در مکمل‌های غذایی و سطوح بالاتر ویتامین D درخون با کاهش خطر سرطان روده بزرگ و راست روده مرتبط می‌باشد؛ اما نتایج تحقیقات، در کل، قطعی نبوده است.
مشخص نیست که آیا ویتامین D با کاهش خطر سرطان‌های دیگر، مانند سرطان‌های پستان، پروستات، و لوزالمعده ارتباط دارد.
به افزایش قدرت عضلات و عملکرد ایمنی کمک می‌کند.
به کاهش دادن التهاب کمک می‌کند.
باعث پیشبرد جذب کلسیم از روده کوچک می‌شود.
راشیتیسم (بیماری کودکان که مشخصه آن استخوان‌های نرم و تغییر شکل یافته است؛ این بیماری در اثر معدنی شدن ناکافی استخوان ایجاد می‌شود).
نرم استخوانی (استئومالاسی) که راشیتیسم در بزرگسالان است.
پوکی استخوان یا استئوپوروز (استخوان‌های ضعیف و متخلل).

در غذاهای غنی شده و مکمل‌ها چه مقدار ویتامین D وجود دارد؟

غنی‌سازی با ویتامین D در شیر و فرآورده‌های لبنی، آرد غلات و فرآورده‌های مرتبط با آنها، مارگارین، فرآورده‌هایی که ماده اصلی آنها سویا است، و آب‌میوه‌ها و نوشابه‌هایی که در آنها آب میوه وجود دارد مجاز می‌باشد. معمولاً برای غنی‌سازی شیر، به هر فنجان از آن (۲.۵ μg (100 IU ویتامین D اضافه می‌کنند. اینک برخی از ماست‌ها با ویتامین D غنی‌سازی می‌شوند. معمولاً پنیر، بستنی، و دیگر انواع لبنیات که از شیر تهیه می‌شود را با ویتامینD غنی‌سازی نمی‌کنند. برای متوجه شدن اینکه آیا فرآورده غذایی غنی‌سازی شده است، باید برچسب آن را وارسی نمود. مقدار ویتامین D موجود در مولتی‌ویتامین‌ها و دیگر مکمل‌های غذایی معمولاً از ۱۰ μg یا ۴۰۰ IU تا ۵۰ μg یا ۲۰۰۰ IU متغیر است.

به حفظ سطوح کافی کلسیم و فسفات کمک می‌کند، که این دو ماده برای تشکیل، معدنی‌سازی (یعنی گنجاندن مواد معدنی برای افزایش قدرت و تراکم)، رشد، و مرمت استخوان‌ها لازم می‌باشند.

اکثر افراد از طریق قرار گرفتن در معرض نور آفتاب ویتامین D مورد نیاز خود را دریافت می‌کنند. ویتامین D را می‌توان از رژیم‌غذایی هم به‌دست آورد، اما تعداد معدودی از مواد غذایی به‌طور طبیعی حاوی ویتامین D هستند. این مواد غذایی شامل ماهیان پرچرب، روغن کبد ماهی، و تخم‌مرغ می‌باشند. مقادیر کمتری ویتامین D در گوشت و پنیر وجود دارد. اکثر ویتامین D موجود در مواد غذایی از غذای غنی شده مانند شیر، آب میوه، ماست، نان، و غلاتی به‌دست می‌آید که به‌عنوان بخشی از صبحانه مصرف می‌شود. ویتامین D را می‌توان با مصرف مکمل‌های غذایی هم به‌دست آورد. غذا‌های غنی شده و مکمل‌های غذایی معمولاً دارای ویتامین D2 یا ویتامین D3 می‌باشند. ویتامین D موجود در بدن هر شخص معمولاً با اندازه‌گیری سطح ۲۵-هیدروکسی ویتامین D در سرم خون او وارسی می‌شود.

کمینه مصرف توصیه شده روزانه (g/dayμ و IU/day) سن
۵μg ( برابر با ۲۰۰ IU) از تولد تا ۵۰ سالگی
۱۰ μg(برابر با ۴۰۰ IU) از ۵۱ تا ۷۰ سالگی
۱۵μg(برابر با ۶۰۰ IU) بعد از ۷۰ سالگی
۵μg(برابر با ۲۰۰IU) بارداری
۵μg(برابر با ۲۰۰IU) ترشح شیر

μg =میکروگرم؛ میکروگرم = ۴۰ واحد بین‌المللی (۴۰ IU)

احتمال اینکه مردم ویتامین D کافی دریافت نکنند از احتمال اینکه ویتامین D دریافتی آنها بسیار زیاد باشد بیشتر است. اما امکان دارد مصرف بسیار زیاد هر ماده مغذی، از جمله ویتامین D، باعث مسمومیت شود. اگر کسی بسیار زیاد در معرض نور آفتاب قرار گیرد، به مسمومیت ناشی از ویتامین D دچار نمی‌شود.

کمبود ویتامین D چه اثراتی بر سلامتی اشخاص دارد؟

ممکن است کمبود ویتامین D به سوخت و ساز طبیعی استخوان صدمه بزند و به بیماری‌های زیر منتهی شود:

راشیتیسم (بیماری کودکان که مشخصه آن استخوان‌های نرم و تغییر شکل یافته است؛ این بیماری در اثر معدنی شدن ناکافی استخوان ایجاد می‌شود).
نرم استخوانی (استئومالاسی) که راشیتیسم در بزرگسالان است.
پوکی استخوان یا استئوپوروز (استخوان‌های ضعیف و متخلل).

برای خواندن ادامه مطلب به لینک زیر مراجعه کنید.
www.ncii.ir